Leyd werkt anders. Werken op jouw ritme, met opdrachten die passen bij jouw energie en expertise. Autonomie over je tijd, focus en herstel. En een beloning die wél klopt. Want goed werk verdient een goed ritme.
Onze samenleving draait op een tijdsstructuur die grotendeels losstaat van onze biologische realiteit. We leven in een wereld waarin de klok dicteert wanneer we werken, slapen en presteren.
De 40-urige werkweek? Een product van de industriële revolutie. Het standaard 9-tot-5 ritme? Berekend op kantoorefficiëntie, niet op menselijk welzijn. Terwijl de wetenschap steeds duidelijker aantoont hoe slaap, stress, ultradiane en circadiane ritmes onze mentale gezondheid beïnvloeden, blijft werk georganiseerd volgens een model dat die kennis negeert.
Ondertussen zie jij dagelijks de invloed van slaaptekort, stress en een systeem dat uitgaat van constante productiviteit. En ook in de werkomgeving zelf is het merkbaar: hoge werkdruk, personeelstekorten en burn-outcijfers die door het dak gaan. Maar wat als we werk zouden ontwerpen op basis van onze natuur?
De kloof tussen biologie en maatschappij
Ons brein werkt cyclisch. De maatschappij niet. De wetenschap weet allang hoe belangrijk ons circadiaanse ritme is – de interne klok die bepaalt wanneer we alert zijn, wanneer we ons het best kunnen concentreren en wanneer ons lichaam rust nodig heeft. Het evolutionaire fundament regelt niet alleen ons slaap-waakritme, maar beïnvloedt ook cognitieve prestaties, emotionele regulatie en fysiologische processen zoals hormoonafgifte en lichaamstemperatuur (Walker, 2017). En toch is bijna alles om ons heen georganiseerd zonder die kennis mee te nemen. De kloktijd bepaalt ons leven, niet ons lichaam.
Chronobioloog Till Roenneberg noemt dit fenomeen sociale jetlag – de constante mismatch tussen wat ons lichaam wil en wat de maatschappij eist. We vragen van mensen – van cliënten én behandelaren – om te functioneren in een structuur die hun natuurlijke ritme saboteert. De gevolgen? Een werkritme dat ons uitput in plaats van ondersteunt:
De werkweek is een sociale constructie
De 40-urige werkweek is een overblijfsel van de industriële revolutie. Ontworpen voor fabrieksarbeid, niet voor cognitief en emotioneel intensief werk zoals psychologische en psychiatrische zorg. Uit onderzoek blijkt keer op keer dat productiviteit niet lineair is. Langere werkdagen leiden niet tot betere prestaties, maar tot cognitieve uitputting en slechtere besluitvorming (Kahneman, 2011). Toch bouwen we werkweken op alsof productiviteit een rechte lijn is en acht uur rammen de norm. In een natuurlijk werkritme hebben de volgende elementen in elk geval (g)een plaats:
Hoe werk eruit ziet als we biologie als uitgangspunt nemen
De vraag is: waarom houden we vast aan een werkmodel dat niet past bij wat we allang weten over het brein? Stel je voor dat we werk indelen op basis van ons natuurlijke ritme. Dat ochtendmensen niet hoeven te vechten tegen de vroege start van een werkdag. Dat wintermaanden niet meer gepaard gaan met een collectieve energiedip, omdat we wéten dat mensen zich anders voelen en presteren in de winter dan in de zomer – en dat werk daar gewoon op aangepast wordt. Dat we niet langer ‘herstel’ als iets zien dat je buiten werktijd moet organiseren, maar als een integraal onderdeel van hoe je goed blijft functioneren. In het kort:
Tijd voor een systeem dat wél klopt
Psychologen en psychiaters begeleiden mensen naar herstel. Maar wat als we dat principe ook toepassen op werk zelf? Waarom een systeem accepteren dat uitput, terwijl we beter weten? Misschien is het tijd om de vraag om te draaien. Niet: hoe pas jij in het huidige systeem? Maar: hoe ontwerpen we een systeem dat wél klopt?
Leyd werkt anders. Werken op jouw ritme, met opdrachten die passen bij jouw energie en expertise. Autonomie over je tijd, focus en herstel. En een beloning die wél klopt. Want goed werk verdient een goed ritme.
Bronnen:
